پدر عربی رو مثل عراقی‌ها حرف می‌زنه و مثلاً اگه عراق باشیم و پیشِ یه غریبه بگه من یه ایرانی‌ام که عربی یاد گرفته یارو بهش می‌گه برو خودتو بذار سرِ کار عمو. بلد بودنِ دستوپا شکسته‌‌ی انگلیسی چیزی بود که همیشه تعادلِ اعتماد بنفسمو در رقابت با پدر حفظ می‌کرد تا اینکه امروز بابا درِ یخچالو باز کرد و با لهجه‌ی قابل دفاعی گفت وات دو وی گات هیِر؟. اگه این جمله شروعی بر یادگیریِ انگلیسیش باشه، با استعدادی که توی یادگیری زبان داره، واقعاً ناراحتم می‌کنه.